Po 12 latach chorowania na SLA.
Od jej śmierci myślę o jej życiu, o tym, jak wiele udało jej się dokonać mimo bycia nieruchomą i niemówiącą, nie mówić już o czasach, gdy była całkiem sprawna. Trochę zaniedbała dzieci i to jest przykre. Książka "Ołówek" nie daje dobrego wrażenia o niej jako o człowieku, takie jest moje zdanie. Nie można jej jednak odebrać odwagi, rozmachu, energii, bo taka była.
Myślę o swoim życiu.
Może jest się tak twórczym kiedy się wie, że nie ma się już nic do stracenia?
Jestem na tych fotkach. Kasia poniżej jako zdrowa i jako zmaltretowana chorobą.
Poniżej link z filmem o niej. Pokaz w Teatrze Wielkim w Łodzi połączony z przedstawieniem teatralnym jej scenariusza obmyśliła sama. Z pomocą przyszły byłe modelki Ars Media i nie tylko. Duże przedsięwzięcie. Byłam i ja.
Zmarła 16 listopada 2012. [*]
Film o Kasi - "Uwolnić Motyla"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz